Eerste Advent - Een vernieuwde Ontmoeting?

Kan ik U nog wel ontvangen en wilt Gij nog wel ontmoeten?

Een kerkelijk liturgische kleur is paars. Een prachtige kleur wat mij doet beseffen om eens dieper na te denken over Advent. Het zegt mij; ‘Sta eens even stil’. ‘Kom eens even tot jezelf’. Maar dat is niet het hele verhaal. Advent wil ook zeggen; ‘Kom tot inkeer, zoek eens de stilte op, kun je nog ootmoedig en ernstig zijn’.

Of dompelen we ons onder in de jungle van het wereldse kerstgevoel. Hoewel dit voor sfeer, plezier en zelfgerichtheid zorgt, moet je je toch eens afvragen of ‘Paars en Glitter’ wel te vermengen zijn. En dan bedoel ik niet de sfeer van dit alles, maar wat er in je hart omgaat wanneer we stil staan in ootmoed voor de (nu nog lege) kribbe. Kunnen we ons nog bezinnen op wat wij lwerkelijk willen of kunnen vieren?

Geloof me, ook ik scharrel tussen ‘druk zijn en stil’ staan. Kan mijn hart soms maar moeilijk het zwijgen opleggen bij het zien van dennengroen en chocola. Ook voor mij is het belangrijk om de juiste vorm te vinden. En ik wil dit zo graag met anderen doen. Juist in deze tijd kunnen we hunkeren naar ‘echtheid’. Nu maar hopen dat ik medestanders tref die er net zo over denken. Want samen of noodgedwongen alleen, is het goed te beseffen; ‘Hoeveel plaats mag het wonder van kerst in ons hart innemen’? We moeten niet denken dat ‘het kindeke Jezus’, voor Zijn eigen behagen op aarde kwam. Het was geen thuis-wedstrijd maar een ‘uit-wedstrijd’. Hij kwam om ons te behagen met Liefde en vergeving. Zie Filippenzen 2.

Gezang 78 leent zich bij uitstek om je te richten op het grote Heilsplan van God. Als je dit zingt of leest dan komt gelijk die zo belangrijke vraag naar voren, ‘Hoe zal ik U ontmoeten’. Kijk, daar worstelen we allemaal wel eens mee en niet alleen met kerst. Ook ons dagelijks leven kan bol staan van dergelijke vragen. Ik hoop u een eindje op weg te helpen.

1. Hoe zal ik U ontvangen,

Prachtige gedachten vormen een soort van ‘voorspel’ in mijn hart.  

En let dan eens op het woordje ‘HOE zal ik’… Voor mij is dit meer dan een gebed, het voelt als een grote hunkering om Hem te ontvangen. Maar ook in de herberg van mijn eigen hart, moet ik ook aan de slag om duidelijk plaats voor Hem te maken. Tja, hoe is mijn vertrouwelijke omgang met God de Vader. Als wij Zijn Zoon willen ontvangen hoe ‘gastvrij’ ziet mijn kamer er dan uit?’ Misschien een kleinere kerstboom met minder van…. Dit kunnen we elkaar niet opleggen dat besef ik mij maar al te goed. Ik kan niet plaatsvervangend in iemands leven kijken om vervolgens aan te geven wat er niet goed zou zijn. Iemand zei eens; ‘Als uw hart u niet veroordeeld, dan doen wij dit wel’. Nee, nee en nog eens nee, dat moeten we achterwege laten. Dat zou de verdeeldheid alleen maar te goede komen. En kerst is toch een verbintenis voor de eeuwigheid?

Hoe laten we Jezus toe in de ‘tempel van ons hart?’ Mag Hij als tijdelijke gast een paar dagen binnen komen? Hoeveel mensen laten zien dat hun huis geen herberg is of hun hart niet als logeerkamer kan dienen? Nee, dat is niet het stilstaan in ootmoedigheid en geen warm welkom voor Jezus de Zoon van God. Rekent Hij dan op een veel waardiger welkom? Wie een belijdend kind van God is daar verwacht de Schepper van Hemel en aarde wel iets meer van. Vindt u dit vervelend als ik dit zo voor u neerschrijf?

Maar wanneer we familie of vrienden met kerst onderdak moeten bieden dan stop je hen toch ook niet de sleutel van je schuur in handen. Nee, daar ga je dan zelf liggen in het uiterste geval. Want je hebt elkaar al zo lang niet kunnen zien. Dus ontvang je ze heel hartelijk. Eerlijk gezegd ben je misschien ook weer blij als iedereen weer eigen huis en haard opzoekt. Jou echte leven gaat toch ook door?

Hoe… zal ik U ontvangen?

Besef wel dat het echte Leven blijvend is wanneer je Jezus laat opgroeien in je hart. Niks logeer partijtje, die tijd is misschien wel voorbij als we om ons heen kijken. We kunnen niet doorfietsen met zoveel nood om ons heen, of misschien wel in je eigen hart. Wie Jezus werkelijk ontvangt in zijn of haar leven laat Hem niet meer gaan, maar Hij jou ook niet. Laat Hem maar Heer van je huis zijn en al je kamers mogen doorzoeken, laat Hem maar alles aan mogen raken met Zijn genezende en verlossende Kracht.

Hoe… zal ik U ontvangen?

Maar wil ik dat werkelijk, moet ik dat echt nodig vinden? Mogelijk niet zo gemakkelijk. Het kan zijn, maar besef wel; ‘Dit zijn de echte Advent’s vragen. Dus heel heilzaam en verbindt jou/ons met de hemel. Dat mag de inhoud zijn van de vraag; ‘Hoe… zal ik U ontvangen?’

Vader God, leer ons de juiste vragen te beantwoorden, niet met dingen van buitenaf, maar vanuit ons eigen hart. Ik wil zo graag mijn deuren openzetten voor Uw Aanwezigheid. Laat ons zien: Hoe U welkom te heten. U zei: “ Nader tot God en Ik zal tot jou naderen. Dat lijkt mij een mooie gedachte op de vraag:

Hoe… zal ik U ontvangen?

Gezang 78

1  Laat me in U blijven, groeien, bloeien,
    o Heiland die de wijnstok zijt!
    Uw kracht moet in mij overvloeien,
    of 'k ben een wis verderf gewijd.
    Doorstroom, beziel en zegen mij,
    opdat ik waarlijk vruchtbaar zij!

2  Ik kan mijzelf geen wasdom geven:
    niets kan ik zonder U, o Heer!
    In uw gemeenschap kiemt er leven
    en levensvolheid meer en meer!
    Uw Geest moet in mij uitgestort:
    de rank die U ontvalt, verdort.

3  Neen, Heer, ik wil van U niet scheiden,
    'k blijf de Uw' altijd, blijf Gij de mijn'!
    Uw liefde moet alom mij leiden,
    uw leven moet mijn leven zijn,
    uw licht moet schijnen in mijn huis
    bij kruis naar kracht en kracht vaar kruis.

4  Dan blijft mijn ziel voor U gewonnen,
    dan wint mijn ziel door U in kracht!
    Het werk in need'righeid begonnen,
    wordt dan in heerlijkheid volbracht!
    Wat in de winds'len sliep, ontbot,
    en komt in 't licht en rijpt voor God.
    
Liedboek voor de Kerken 1973

Voor u geschreven, Fred IJzerman