kerst

Wanneer je over de toekomst nadenkt, kan het zijn dat het je aardig in verwarring brengt. Er zijn immers zoveel onzekerheden die ons het vertrouwen in de toekomst bijna ontnemen. Je ziet dat mensen hun zekerheid koppelen aan het economische klimaat. Wanneer de cijfers er goed uitzien stijgt ons vertrouwen en gaan we kopen en investeren. Velen denken dat onze toekomst er niet zo rooskleurig uitziet. Anderen zijn gematigd optimistisch. Maar wie van ons kan een echte blik in de toekomst werpen? Wie van ons kent zoveel details dat zijn of haar toekomstvisie betrouwbaar is?

Nu ik dit schrijf staan de kerstdagen voor de deur en gaan mijn gedachten uit naar de geboorte van Jezus Christus in onze wereld, in ons leven. Hierdoor is er veel veranderd in ons leven, maar ook in de wereld. Door het kennen van God als Vader hebben we een heel andere kijk op de toekomst gekregen. Een toekomst die zo anders is omdat deze schepping Gods creatie is. Hij heeft dit alles ‘al scheppende’ tot stand gebracht, daarom zal Hij er ook op toezien dat alles volgens Zijn plan zal verlopen. Dat lijkt er soms nog niet op hoor ik sommigen zeggen, en dat kan ik me heel goed indenken. Want we roepen wel om vrede, maar creëren wij die ook?

Kerst, als altijd weer omgeven

met traditie, licht en sfeer.

En voor menigeen is ’t kerstfeest

eigenlijk ook niet veel méér!

Mensen zoeken, mensen vragen

naar de zin van het leven.

Terwijl tweeduizend jaar terug,

reeds het antwoord werd geggeven:

Jezus, de allerhoogste Heer

opent voor ons de hemel weer! 

© Maria Riksten-Brouwer

In het eerste Advent stond het woordje ‘Ontvangen centraal. Nu zullen we het hebben over de ‘Ontmoeting. Iemand die je serieus ontvangt die wil je ook nader leren kennen, oftewel echt ontmoeten. Zo bouw je aan een nieuwe of een hernieuwde relatie.

Het ontmoeten van iemand die je niet of nauwelijks kent geeft altijd een zekere spanning. Een oppervlakkige ontmoeting is niet moeilijk, dat vraagt niet zoveel van jezelf. Maar bij elkaar echt binnenkomen dat vraagt zoveel meer, dat kan soms heel moeilijk worden. Het begint meestal met aankijken, maar veel mensen kijken je niet echt aan. Zo kijken veel mensen gewoon langs elkaar heen. Goed aankijken is essentieel voor een goed contact.

Kan ik U nog wel ontvangen en wilt Gij nog wel ontmoeten?

Een kerkelijk liturgische kleur is paars. Een prachtige kleur wat mij doet beseffen om eens dieper na te denken over Advent. Het zegt mij; ‘Sta eens even stil’. ‘Kom eens even tot jezelf’. Maar dat is niet het hele verhaal. Advent wil ook zeggen; ‘Kom tot inkeer, zoek eens de stilte op, kun je nog ootmoedig en ernstig zijn’.

Of dompelen we ons onder in de jungle van het wereldse kerstgevoel. Hoewel dit voor sfeer, plezier en zelfgerichtheid zorgt, moet je je toch eens afvragen of ‘Paars en Glitter’ wel te vermengen zijn. En dan bedoel ik niet de sfeer van dit alles, maar wat er in je hart omgaat wanneer we stil staan in ootmoed voor de (nu nog lege) kribbe. Kunnen we ons nog bezinnen op wat wij lwerkelijk willen of kunnen vieren?