Aresko toekomst

Dag bezoekers van Aresko, 

We leven in een tijd van grote veranderingen. Corona is heel langzaam op de terugtocht, waar we heel blij en dankbaar voor zijn. De mensen herpakken zich en richtten zich voor zover dit lukt, weer op de toekomst. Is het woord ‘Toekomst’, geen beladen woord geworden?

Onze zekerheden raken op. Er is zoveel onrust in de wereld, dat we ons niet langer veilig kunnen wanen. Zeker niet nu er weer een oorlogsramp is bijgekomen. Hoe dit gaat aflopen tussen Rusland en Oekraïne dit kan ik u niet vertellen. Wel weet ik dat deze dingen zullen gebeuren, want het zijn tekenen in de tijd dat er iets veel groters zal plaatsvinden. Dat is de wederkomst van Jezus Christus. (Mattheus 24) 

Wanneer ik hier aan denk vraag ik mij af, zijn we hier wel op bedacht? Dat Hij komt is zeker. Dat zal voor de één als een dief in de nacht zijn…, heel plotseling? Maar voor hen die weten dat Hij komt…, zijn wij doelmatig voorbereidt? Hebben we genoeg olie in onze lampen? Of is door het lange wachten het christelijk levens-bodempje uit ons olielampje geroest? Ik hoop dat wij met elkaar wakker genoeg zijn om dat goed te kunnen beoordelen. 

Ik ben blij dat ik het geloof heb behouden. Ook hier, bij ons gaat het anders dan we zouden wensen. Sommigen weten dat ik chronisch ziek ben. Dat we hier mee geworsteld hebben spreekt voor zich. Hiervoor hebben we alle Bijbelse wegen bewandeld. Maar na veel geleerde lessen en zoveel jaren verder, zijn we rijker in ons geloof, rijker in onze armoede, rijker in niets bezittend en toch alles hebbend, rijker in ons getuigenis en rijker in het dichterbij komen naar God. God zegt: “Nader tot Mij en ik zal tot jou naderen”.  

Hoe rijk mag je je dan voelen? Geloof me, overweldigend Rijk. 

Wij hebben van 2005 tot nu toe ons bezig gehouden met de website Aresko.nl wat ons nog rijker heeft gemaakt. Dit heb ik toen opgepakt nadat ik bijna 24 jaar pastoraal heb mogen werken in combinatie met het ouderlingschap. Dat waren mooie jaren. Maar mijn lichamelijke situatie was van dien aard dat mijn begeleidend specialist, het dringende advies gaf te stoppen met het kerkelijke werk. Toen was het bij mij oorlog, er was opstand in mijn hart. Na rijp beraad ontdekte ik, het is goed zo. Heb toen een sabbatsjaar genomen wat ook mijn geest, ziel en lichaam accepteerde. 

Na dat het jaar bijna om was kreeg ik een gesprek met onze zoon. Hij had, zo vertelde hij, over mijn situatie meegedacht en kwam met een heel mooi voorstel. Al pratend ontvouwde hij een goed voorbereid plan. Pa, waarom begin je niet een website, je hebt zoveel studies gemaakt en met enige aanpassing kun je dit zo op je website plaatsen. Na een uurtje praten en vragen stellen zat ik behoorlijk op het spoor. En omdat God ons aanmoedigde om een getuige te zijn, was er geen reden om het niet te doen. Het verhaal van mijn zoon kende geen tegenstrijdigheden, het nodigde me uit om dit in mijn eigen tempo te doen, dit werd een, ‘gouden sleutel’. Want gezien mijn ziekte was dit een absolute voorwaarde. 

We zijn nu 04-04-2022 en ben 74 jaar oud, wat ik zelf niet eens zo in de gaten had. En weer zegt mijn lijf, het gaat niet meer, stoppen voordat …. Dus hebben we ernstig nagedacht, gebeden, gehuild maar ook gedankt. Ik heb samen met mijn zoon en vrouw gesproken, ze waren vol liefde en begrepen het. Zij zijn het immers die mij hebben zien knokken en lijden onder het juk van mijn handicap? 

Nu wonen we in een verzorgingstehuis (alweer 5 jaar), mijn vrouw in het aanleungedeelte en ik zit volledig in de zorg, ben rolstoel gebonden. Ook mijn zicht is na een netvliesoperatie niet goed gekomen, heel jammer. Nu moet ik mijn leeswerk doen met één oog, wat mij zwaar valt. Dit en al het andere zorgen ervoor dat mijn wereldje heel klein geworden is. Dus is de optelsom afgelopen week gemaakt. Nu ga ik deze periode als actief tekstschrijver en beheerder van Aresko.nl per direct afsluiten. De nog lopende studies probeer ik nog af te maken.  

Hoe gaat het nu verder met de website? Aan wie laat ik deze geestelijke erfenis na? We hebben het volgende samen afgesproken. Mijn zoon zal de site onderhouden en verder door ontwikkelen. Mogelijk gaat hij gebruik maken van gastschrijvers. Dat zou mooi zijn maar moet nog goed bekeken worden. Ik zal zo af en toe een studie schrijven, dus als gastschrijver.  

Tot slot, bedenk dat alles zijn tijd heeft, was ook de conclusie van Prediker, ‘Gebruik de tijd, het kan zomaar anders gaan’. Wij leven hier in de tijdelijkheid van een gevallen schepping. De eeuwigheid ligt maar vijf minuten van ons verwijderd, zo las ik eens. Dat hoeft ons niet bang te maken maar wel bewust in welke tijd we leven. Wilt u mij schrijven, dan moedig ik u van harte aan. Het kan op de gebruikelijke manier via de website.  Bedankt voor uw support en gebeden, ik heb het zeer op prijs gesteld. 

Gods zegene u. 

Hartelijke groet Fred en Daatje IJzerman.