Advent

In het eerste Advent stond het woordje ‘Ontvangen centraal. Nu zullen we het hebben over de ‘Ontmoeting. Iemand die je serieus ontvangt die wil je ook nader leren kennen, oftewel echt ontmoeten. Zo bouw je aan een nieuwe of een hernieuwde relatie.

Het ontmoeten van iemand die je niet of nauwelijks kent geeft altijd een zekere spanning. Een oppervlakkige ontmoeting is niet moeilijk, dat vraagt niet zoveel van jezelf. Maar bij elkaar echt binnenkomen dat vraagt zoveel meer, dat kan soms heel moeilijk worden. Het begint meestal met aankijken, maar veel mensen kijken je niet echt aan. Zo kijken veel mensen gewoon langs elkaar heen. Goed aankijken is essentieel voor een goed contact.

Kan ik U nog wel ontvangen en wilt Gij nog wel ontmoeten?

Een kerkelijk liturgische kleur is paars. Een prachtige kleur wat mij doet beseffen om eens dieper na te denken over Advent. Het zegt mij; ‘Sta eens even stil’. ‘Kom eens even tot jezelf’. Maar dat is niet het hele verhaal. Advent wil ook zeggen; ‘Kom tot inkeer, zoek eens de stilte op, kun je nog ootmoedig en ernstig zijn’.

Of dompelen we ons onder in de jungle van het wereldse kerstgevoel. Hoewel dit voor sfeer, plezier en zelfgerichtheid zorgt, moet je je toch eens afvragen of ‘Paars en Glitter’ wel te vermengen zijn. En dan bedoel ik niet de sfeer van dit alles, maar wat er in je hart omgaat wanneer we stil staan in ootmoed voor de (nu nog lege) kribbe. Kunnen we ons nog bezinnen op wat wij lwerkelijk willen of kunnen vieren?

Laatst zat ik bij een verjaarsfeestje te luisteren naar alle mooie verhalen. Iedereen had zo een eigen belevenis, vreugdevol en droevig. Ook werden er herinneringen en opvattingen vertelt hoe het leven vroeger toch wel was. Veel gezelliger, meer rust minder criminaliteit, en nog veel meer goede beoordelingen werden er aan het vroegere leven toegekend. Al met al gaf het mij veel stof tot nadenken en de volgende ochtend overdacht ik dit alles en vroeg me af; ‘wat is mijn mooiste verlangen, wat ik diep in mijn hart koester?

Lezen we het goed? Hier komen we een ‘sterveling’ tegen. Oké, daar kun je wel of geen aandacht aan besteden. Maar beter is van wel. Want zou het kunnen zijn dat u die sterveling bent? Kijk, dan kan het je raken, want een sterveling is iemand die na verloop van tijd sterft. En mensen zijn en blijven stervelingen. Begint u het te begrijpen, wij zijn die mensen die eens moeten sterven. Dat is het enige wat we allemaal moeten ondergaan. Rijk of arm, ziek of gezond, geslaagd of niet geslaagd in dit leven, wie wij ook zijn of wat we gedaan hebben de dood is iets wat ieder van ons onder ogen zal moeten zien.