gedoopt

In de negen voorgaande lessen hebben wij het gehad over de rechtvaardiging. Niemand kan uit zichzelf aanspraak maken op die rechtvaardiging. Niet door besnijdenis. Niet door het feit dat je in een christelijk of joods gezin geboren bent. Niet door het houden van de wet. Het is louter en alleen Gods genade. Je zou kunnen zeggen: Het is Gods werk voor ons.

De doop is in veel kerken een gevoelig onderwerp waar je beter niet over kunt discussiëren. Hun leer op dit punt is de juiste en een andere mening hebben geeft veel problemen. Er zijn ook mensen die de traditionele kerk de rug toekeren omdat ze over de doop een andere overtuiging zijn aangedaan. Zo heeft dit onderwerp al veel stof doen opwaaien. Mijn bedoeling is dan ook niet om daar een schepje bovenop te doen, maar we willen wel doorgeven wat we hierover in de Bijbel lezen.

 “Dan zullen jullie aan de mensen gaan vertellen wat jullie van Mij hebben gezien en gehoord”.

Op onze kalender staan al die dagen die om bijzondere aandacht vragen. Elk jaar worden ze beleefd als hoogtijdagen door kerk en of samenleving. Welke dagen ons aanspreken hangt samen met onze kerkelijke of politieke voorkeur. Maar dat we die feestdagen willen vieren zien we elk jaar weer terug in alles wat er georganiseerd wordt. Maar als we naar het Pinksterfeest kijken dan zien we dat veel mensen hier niet zo veel mee kunnen, ja een vrije dag maar voor velen ook niet meer dan dat. Wel komen er steeds meer dansfeesten, maar dat heeft niets meer met Pinksteren te maken.  

Wat een opening zeg; Dit is Hét goede nieuws. Hier wordt gelijk de toon gezet, het goede nieuws begint bij Jezus Christus, de Zoon van God. Met andere woorden vanaf Jezus’ geboorte is er ‘goed nieuws’ te vertellen. In de meeste boeken gaat het om de details waarna het uitmond in de ontknoping. Maar hier zien we in een oogopslag wat de kern is en pas daarna worden de details ingevuld. (Zie het bijbelboek Handelingen).