Derde Advent - Gij 's werelds hoogst verlangen

Laatst zat ik bij een verjaarsfeestje te luisteren naar alle mooie verhalen. Iedereen had zo een eigen belevenis, vreugdevol en droevig. Ook werden er herinneringen en opvattingen vertelt hoe het leven vroeger toch wel was. Veel gezelliger, meer rust minder criminaliteit, en nog veel meer goede beoordelingen werden er aan het vroegere leven toegekend. Al met al gaf het mij veel stof tot nadenken en de volgende ochtend overdacht ik dit alles en vroeg me af; ‘wat is mijn mooiste verlangen, wat ik diep in mijn hart koester?

Diepe verlangens

Zo kan een mens heel wat herinneringen hebben. Goede of slechte wat kan dit een mensenleven toch ontzettend beïnvloeden. Je kunt het jaren met je meedragen als een zware last of als een bron van vreugde.  Zo zijn er heel veel mensen die een diep verlangen hebben naar een beter leven. Ziekte, geen werk kunnen vinden of op straat komen te staan zonder te weten hoe het verder moet. Wanneer je de luxe moet missen die je wel bij anderen ziet, dan kan je dit diep van binnen raken en pijn veroorzaken.

Nee, van een zorgeloos bestaan kunnen helaas maar weinig mensen meegenieten . Dan kan al het moois een vloek voor de mensheid zijn. Want je zou zo graag willen dat we het allemaal even goed hadden. Geen zorgen om financiën, huis of inkomen, iedereen gelijke kansen gelijke beloning. Tja, dat gaat niet, dat is een utopie. Het ontvangen van je eerste levensbehoeften moet toch mogelijk zijn in deze wereld ongeacht waar je woont?

Gij 's werelds hoogst verlangen

Maar wat een mens ook kan bezitten, verdienen of uitgeven er zal altijd een zekere leegte overblijven. Ten diepste kan het materiële ons nooit echt bevredigen en zullen we allemaal zoekende mensen blijven. Tenzij….

Wat is jou diepste verlangen als je bij de kribbe zou staan?

Wat zou ons mooiste kerstgeschenk zijn? Nee, niet dat kerstpakket of die eindejaarsuitkering. Ook niet die wintersport hoe fijn ook kan een jaarlijkse sleur worden. We zullen onze diepste verlangen nooit kunnen aanboren in al het materiële. Daar voor moeten we bij Die Ene Bron zijn.

Advent is eigenlijk ook een afleren van het valse geluksgevoel waarmee we het echte waardevaste geluk verjaagd hebben. We zingen; ‘Nu zijt wellekome, maar als Hij werkelijk bij je wil binnen komen op hoeveel verzet kan Hij dan rekenen van onze kant? Zal onze kerkgang of de kerkelijke kleur ons behoudt zijn? Er is een lied wat zegt;

Ieder uur, iedere stap brengt ons nader
Bij de grens van leven en dood
Heeft de Heiland uw paspoort getekend
Met Zijn bloed dat Hij reddend vergoot?
Nog is het tijd
De Heer heeft genâ
De toegang is vrij door Golgotha
Jezus ging voor
Hij wacht aan de grens
Is uw paspoort getekend,  o mens?
Gij kunt zelf  de tol niet betalen
Zilver en goud verliest daar zijn macht
Slechts het kruis in uw paspoort geeft toegang
Tot het land waar de Heiland u wacht
Nog is het tijd
De Heer heeft genâ
De toegang is vrij door Golgotha
Jezus ging voor
Hij wacht aan de grens
Is uw paspoort getekend, o mens?           
Het is nu het uur der beslissing
Ieder toont dan zijn ware gezicht
O, geloof in de Heiland Uw redder
En Hij voert  U naar ’t eeuwige licht

Dit is een veel gezongen lied, het laat zien waar onze ‘feitelijke Redding’, vandaan komt. En wat klinkt het geweldig als je dit met al je broers en zussen in de kerk kunt zingen. Wat kan het je dan raken. Je mag dan denken aan wat het Hem allemaal gekost heeft. Die Prijs wilde Hij betalen omdat er niemand anders was Die de prijs kon betalen. Geen enkele andere godsdienst kent dit. Hoe je je ook verdiept en op jou manier gelukkig kunt zijn, eens zul je die leegte weer in jezelf tegenkomen. En zal Jezus dan je Redder zijn?

Gij 's werelds hoogst verlangen

Is Jezus werkelijk ons hoogste verlangen? Niet voor iedereen, dat hebben we wel begrepen. Want toen Jezus te dicht bij kwam moest Hij verdwijnen. Ze lieten het niet toe dat Jezus hun godsdienst zou ombuigen naar een andere vorm van geloven. De kerkleiders hitsten het volk op, op hun beurt gingen mensen roepen weg met die Jezus, kruisigt Hem. Maar wat ze niet wisten was, dat op het moment van Jezus’ geboorte, hadden ze geen schijn van kans meer, om Jezus werk te niet te doen. Toen was het Gods tijd om in te grijpen. Om de echte vrede aan de mensen te tonen. De tijd van schijnvrede met dito godsdiensten was voorbij. Door Jezus’ komst in onze wereld ontmantelde Hij de kracht van satan. Die macht had Jezus verbroken door te laten zien dat Hij sterker was dan de dood. Misschien verlangt u ook naar die echte vrede. Maar Hij is niet meer in de stal, niet meer in de kribbe, niet meer als een kwetsbaar mens op aarde. Hij kan niet meer gekruisigd worden, hoogstens in onze afwijzing. Maar

Advent kan ons zoveel leren, maar het belangrijkste is dat we nu ‘verwachtend onderweg’ zijn. Hebben we voldoende olie in onze lampen. Weten we wat Het Woord ons leert? Kunnen we de vijand op afstand houden, omdat we getuigen dat we met Jezus meer dan overwinnaars zijn? Zo kunnen we ons geloof oefenen om strijdbaar te worden en anderen te helpen die nog niet weten hoe ze vrede van Jezus kunnen ontvangen.  

Gij 's werelds hoogst verlangen?

Ik bid dat deze woorden ons werkelijk zullen raken en dat Jezus echt ons hoogste verlangen zal zijn.

Voor u geschreven, Fred IJzerman