Een mooi uitzicht, wie geniet hier niet van? Maar het vooruitzicht op het mooiste ‘uitzicht’, doet veel veranderen.
“Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op. Daar ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen. Hij nam het woord en onderrichtte hen” MATTHÉÜS 5:1-2.
Dit moet een enorm mooi schouwspel zijn geweest. Massa’s mensen die in Hem geïnteresseerd waren hadden er alle belang bij om te horen wat Hij te vertellen had. Ze waren bereid om hun werk en andere zaken te laten voor wat het was. Ze wilden wel eens weten of er iets te horen viel wat voor hen belangrijk kon zijn. Dan kan het niet anders of Jezus moet wel een goede boodschap hebben. Een boodschap waar mensen de tijd voor vrij willen maken om ernaar te luisteren. Tja, zo ging dat vroeger!
Dat Jezus de mensen boeide dat is wel duidelijk. En dat Hij om mensen geeft zien we in het feit dat Hij hen ging onderwijzen. Hij heeft ze echt iets te zeggen. We lezen vaak in de Bijbel dat vele scharen Hem volgden. Als we beseffen dat een schare ongeveer een groep van 120 mensen is, dan kunnen we ons een beeld vormen van hoeveel mensen er telkens weer in Hem geïnteresseerd zijn. Vele scharen, duizenden mensen overal vandaan!
Hiermee ging de profetie uit JESAJA
En voor deze mensen heeft Hij tijd, klimt Hij de berg op! Om in alle rust met hen na te denken, over de belangrijkste dingen van het leven. Hij verlangde naar dit moment om met hen Gods liefde te delen, om met de mens te praten. Voor ons zit hier een belangrijke les in. Als we iets van Hem willen ontvangen, met Hem willen leven, zullen we tijd vrij moeten maken. Dan zullen we met Hem de berg op moeten. Je zult dan even je eigen belangen opzij moeten zetten om te begrijpen dat Hij jou ook iets te zeggen heeft!
Bergen zijn in de Bijbel belangrijke ontmoetingsplaatsen tussen God en de mens. We kennen daar vele voorbeelden van. Altijd als God iets bijzonders ging doen, gebeurde dat vaak op een berg.
Een berg beklimmen is een bijzondere ervaring, het heeft iets aparts. Het geeft je uitzicht en ruimte om van je af te kijken. Ik denk dat Jezus om twee belangrijke redenen de berg op ging. Ten eerste was Hij vol verlangen om te zien welke mensen het er voor over hadden, om Hem achterna te komen. Met andere woorden, wie heeft er tijd voor Mij? En ten tweede, wie wil er naar Mij luisteren, en doen wat Ik zeg? Deze aspecten, 'tijd, luisteren en doen', zijn ontzettend belangrijk voor onze geestelijke groei naar volmaaktheid. Want als we tijd hebben om te luisteren, ontvangen we geestelijk voedsel. Voedsel dat we zo “broodnodig” zijn, om te kunnen overleven in deze wereld. Wie van ons kan het zonder stellen?
Ik denk dat we allemaal van tijd tot tijd tot de conclusie komen dat we niet op de berg, maar een eindje verderop zitten. We horen Hem wel, maar op afstand. We zien Hem wel, maar vanuit de verte. Is dat wel eerlijk? Jezus is niet voor Zijn eigen plezier op de berg geklommen. Hij deed het voor ons, om ons te laten delen in wat Hij heeft. Hij beklom die berg niet om het mooie uitzicht, maar om ons uitzicht te geven op God, Zijn Vader. Uitzicht op vergeving, redding en herstel.
Wees eens eerlijk! Hoe is het met jouw bergpositie? Ja, ik weet wel, het is niet zo gemakkelijk om op een berg te leven. Je moet voortdurend uitkijken, altijd maar weer steunpunten zoeken. Want voor je het weet lig je beneden.
Zo is het ook in het geestelijke leven, uitkijken en steun zoeken. Wat is het dan fantastisch, dat in de praktijk van het leven, Jezus ons 'uitzicht en steunpunt' is. En, we klimmen niet alleen, Hij klimt met ons mee, op weg naar de volmaaktheid! Laten we niet vergeten om tijdens het klimmen Hem het touw toe te gooien.
“De zekerheid dat wij gered zullen worden, is een sterk en betrouwbaar anker voor ons leven. Daardoor zijn wij verbonden met God Zelf, achter het gordijn van de hemelse tempel” HEBREEËN 6:19.