Zelfbeheersing

Zelfbeheersing, wie heeft het niet moeten leren. Al heel vroeg in onze ontwikkeling moesten onze opvoeders ons corrigeren omdat we te weinig geduld hadden of heel driftig reageerden op situaties die ons niet aanstonden. Wie aan zelfbeheersing denkt zal dan ook niet voorbij kunnen gaan aan een dergelijke ervaring. Je kunt zelfbeheersing verliezen, maar ook rustig blijven in geëmotioneerde situaties. En soms moet je zelfbeheersing oefenen wanneer er een sterke innerlijke drang is naar hartstocht of verkeerd gedrag. Maar je hebt het ook nodig wanneer je de neiging hebt om maar te doen wat in je opkomt. En vaak zul je na afloop zeggen; ‘Ik kon met veel zelfbeheersing mijn kalmte behouden’. Het gemis aan zelfbeheersing heeft altijd te maken met de controle over jezelf kwijtraken, en doen wat je gevoelens je ingeven.

De Bijbelse ‘ zelfbeheersing’ wil ons helpen om dit moeilijke gebied te beheersen. Het wil ons leren om gedisciplineerd te leven. Lees de volgende teksten maar eens, 1 KORINTIËRS 7:5; GALATEN 5:22; 2 PETRUS 1:6. Hoewel Paulus in 1 KORINTIËRS 9:19 zegt dat hij een vrij man is, leefde hij toch ‘ondergeschikt aan mensen’, om ze voor Christus te kunnen winnen. Aan de ene kant benadrukte hij de vrijheid om zijn eigen leven te leiden, maar aan de andere kant benadrukt hij hoe belangrijk het is om een gedisciplineerd leven te leiden. Paulus wist dat er in het christenleven een enorme vrijheid is, maar dat die vrijheid alleen maar beheersbaar kan blijven door Bijbelse zelfbeheersing.

Door die keuze kon Paulus zijn ‘ levensdoel’ nastreven, om in vrijheid God te eren en mensen tot Christus te mogen brengen. Daarom deed hij geen dingen die hem van die koers konden doen afwijken. Zo bleef hij uit de buurt van filosofische meningen en materiële zaken. Hij wilde niet afgeleid worden door de verleidelijke dingen van het leven. Vrijheid en discipline kende voor hem een hoge prioriteit. Zie: 1 PETRUS 2:16; GALATEN 5:1; GALATEN 5:13. Bij voorkeur uit Het Boek vert.

Zelfbeheersing was voor hem hetzelfde als deel nemen aan een wedstrijd. En we weten dat iedereen meedoet om te winnen! Maar dat gaat niet vanzelf, want winnen vraagt veel inspanning en goede voorbereiding, maar ook zelfverloochening én zelfbeheersing. Als christen weten we dat we door Christus in Zijn overwinning mogen delen. Maar ook dat gaat niet vanzelf. Paulus zegt hier het volgende over:

“Daarom ren ik niet als iemand die geen doel heeft, vecht ik niet als een vuistvechter die in de lucht slaat. Ik hard mezelf en oefen me in zelfbeheersing, want ik wil niet aan anderen de spelregels opleggen om uiteindelijk zelf te worden gediskwalificeerd” 1 KORINTIËRS 9:26-27.

Veel mensen gedragen zich als ‘tribune christenen’, die zo nu en dan nog wel wat aan geestelijk ochtendgymnastiek doen, maar voor het overgrote deel van hun leven toeschouwers blijven. Maar zonder echte zelfbeheersing en toewijding kun je iemand worden die met zijn vuisten in de lucht slaat. Dan leef je niet effectief. Dan kun je gediskwalificeerd worden, zegt Paulus. Dat kan betekenen dat we dingen moeten opgeven, weg moeten doen uit ons leven. Zonder een dergelijke motivatie zal zelfbeheersing een zelfpijniging worden. Dan leef je niet als een overwinnaar. En dan kun je aan Gods doel met je leven voorbij schieten. Het woord gediskwalificeerd wil zoiets zeggen als, ‘ ondeugdelijk bevonden worden’. Zie 2 KORINTIËRS 13:5-6. Dan kunnen we de proef niet doorstaan.

Met zichzelf als voorbeeld geeft Paulus ons hier een ernstige waarschuwing, wie geen zelfbeheersing leert, zijn vrijheidsdrang niet onder controle krijgt, kan uiteindelijk veel mislopen in zijn of haar leven.

Tot slot nog dit: “Een geduldig mens is beter dan een sterk mens, en wie zichzelf goed in  bedwang heeft, is sterker dan de man die steden inneemt” SPREUKEN 16:32.

Voor meer studie

Ik wens je een fijne dag, Fred