Naar elkaar omzien

Dit lijkt me nu eens een geweldig thema, omzien naar elkaar. Dan zijn er mensen die jouw speciale aandacht geven. Ja toch? Of niet. Wel, zo eenvoudig ligt dit niet. Omkijken naar iemand is dat niet weggelegd voor een selecte groep mensen die hier bewust voor gekozen heeft? Ga er maar van uit dat dit meestal zo werkt. Omzien naar elkaar is iets wat eigenlijk iedereen wel kan. Want zoveel moeite is het toch niet om, ‘iets ten gunste van de ander’ te doen? Want dat betekent, ‘omzien naar elkaar’. Iets doen te gunste van die ander wil zeggen dat je je eigen prioriteiten even opzij moet zetten. En daar wringt bij veel mensen de schoen. Het willen is er wel maar de daad zelf blijft soms achterwege. Gebrek aan tijd, is een veelgehoorde klacht. Jammer, want de ander moet dan wellicht iets missen waar hij of zij bij gebaad zou zijn. Nou ja dan is er wel een ander, toch? Goed, misschien is dit ook wel zo maar daar gaat het nu niet om. Het gaat nu even om die ander die jij kent, die misschien wel iets van jou verwacht.

Hoeveel willen wij voor anderen betekenen? Ik besef heel goed dat de een hier meer tijd voor heeft dan de ander. Maar toch, helemaal niet naar de ander omkijken daar verarm jij je eigen leven mee, was eens een opmerking van iemand. Daar kan ik het wel mee eens zijn. Want iets doen ten gunst van de ander daar word je rijk van. Vraag maar eens vrijwilligers die allerlei vormen van extra hulp bieden. Voor sommigen is het ‘omzien naar elkaar’ een soort van topsport geworden. Ze doen dit met de grootst mogelijke inzet en genieten er van. Want ze ervaren dat het hun rijk maakt. Nee, niet in euro’s, maar die glimlach, dat bedankje de waardering en het contact met anderen, dat verrijkt hun leven.

Deze dagen zijn er weer veel mensen op strooptocht. Ze trekken langs de etalages langs sint en kerstkramen of klikken hun vingers blauw om de vele internet koopjes te bemachtigen. Begrijp me goed, hier zeg ik geen kwaad woord van. Maar snap je wat ik bedoel? Ze moeten weer nadenken over een cadeautje en een surprise en zo mogelijk, ook nog een bijpassend gedicht. Het is weer tijd om elkaar te verwennen. Het grote omzien naar elkaar is weer begonnen. En wat zijn we er druk mee, maar ook wel weer gezellig. Maar welk motto kent ons geven, ‘omzien naar de ander is ook omzien naar jezelf’? Jij wordt er toch ook beter van. Of toch niet? Nee, voor tante Mien tast je niet zo diep meer in de buidel, gierig mens hoor. Maar voor Opa en Oma ja daar trek je alles voor uit de kast. Want die hebben nog wel wat weg te geven. Hoe egoïstisch kan een mens zijn?

Omzien ten gunste van de ander is een Bijbels principe. “Want de gelovigen in Macedonië en Achaje besloten iets te doen voor de armen onder de christenen in Jeruzalem” ROMEINEN 15:26 GNB. Een collecte wordt gehouden op grond van een bepaalde nood, zoals hongersnoden, natuurrampen, genocide en kerkvervolging. Maar ook de nier en hartstichting in eigen land om er maar een paar te noemen. Bij grote rampen wordt meestal diep in de buidel getast. Dit komt omdat het zo dichtbij gebracht wordt door de media. Dan zien we schokkende beelden die vooral ouderen doen herinneren aan zelf doorstane ellende, zoals oorlog en ziektes.

Het omzien naar elkaar daar kunnen we veel over zeggen. Want veel leed wordt niet gezien. Ondanks de moderne maatschappij met al haar mogelijkheden zoals uitkeringen en andere vormen van hulpverlening, is er veel nood. Hoe gaan wij hiermee om? Het is best eens goed om hier aandacht aan te geven. Want hoe kunnen we de echte nood ‘handen en voeten’ geven? Hoe kunnen we iets structureel oplossen? Is het mogelijk om zo naar elkaar om te zien dat de nood van de ander voorgoed verdwijnt? Er zal altijd een ‘hulp vraag’ blijven bestaan, omdat onze middelen en mogelijkheden te beperkt zijn. Maar dat betekent niet dat ieder maar voor zich moet zorgen. Juist in deze tijd is het fijn om eens iemand te verrassen. En daar is niet zoveel voor nodig. Het beste middel om hiervoor te gebruiken heeft een ieder tot haar of zijn beschikking, en dat is liefde. Die liefde kan geweldige bruggen bouwen en dat zien we gelukkig ook. Voor kinderen van God is er dan ook geen excuus om dat niet te doen. Omdat, zo zegt Paulus: “Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is” ROMEINEN 5:5.

Wel ga er maar aan staan, werk er maar aan. De grootste vijand van Gods liefde zijn we vaak zelf. Omdat we nog zo egoïstisch zijn of nog niet goed begrepen hebben wat Gods liefde betekent. De liefde van Jezus was een alles opofferende liefde. Lees Filippenzen 2 er maar eens op na. Dan krijgen we meer inzicht wat het Jezus’ kostte om naar jou en mij om te zien. Hoe verstrekkend is onze liefde? Om me heen hoor ik vaak, ‘het is geven en nemen’, maar ik denk dat het meer verantwoord is om te zeggen, ‘het is geven en ontvangen’. Want van geven wordt je rijk. Hoe rijk zijn we dan en wat ziet onze omgeving hiervan? In het Johannes Evangelie lezen we: “Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn” JOHANNES 13:35. Wat mag die ander van Gods liefde in ons zien? Hoe zichtbaar kunnen wij dit maken?

Ik wens je een fijne dag, Fred

Voor meer studie