Dicht bij Hem

Dicht bij God leven is soms niet eenvoudig. Er kunnen behoorlijk veel hindernissen zijn die je maar moeilijk de baas kunt. Ja, ik weet het wel, goede voornemens lossen niet alles op. Soms moeten we onze grenzen verleggen richting God de Vader. Ook Israël worstelde met het feit om dicht bij God te leven. Ook zij hadden last van de vele verleidingen en de dagelijkse problemen. Staande blijven in een maatschappij die als een draaikolk om je heen draait is voor ons mensen niet altijd even eenvoudig.

Zo aan het begin van het nieuwe jaar kiezen veel mensen ervoor om het anders te gaan doen. Ook Israël heeft vaak die keuze gemaakt. Maar telkens weer raakten ze hun vertrouwen in God kwijt. Wie de geschiedenis van Gods volk leest zal hierin veel over zichzelf kunnen leren. Dan kunnen we ons niet onttrekken aan het feit dat zij het moeilijk vonden om dicht bij, en met God te leven. En wij?

Maar dan is het God Die het initiatief neemt om iets heel opmerkelijks tegen hen en tegen ons te zeggen:

“Hij beschermde Israël in de wildernis, in een streek die huilt van eenzaamheid, als Zijn eigen oogappel. Hij spreidde Zijn vleugels over Israël uit, net als een arend zijn jongen op de vleugels neemt en zo beschermt. Zo doet de HERE met Zijn volk, de Israëlieten!” DEUTERONOMIUM 32:10-11 HB.

God had genoeg reden om Israel, maar ook ons, volkomen aan ons lot over te laten. Maar dat doet Hij niet, Hij wil en kan Zijn schepping niet loslaten. Het is Zijn eigendom. Daarom dit mooie vers. Hij beschermde Zijn kinderen in een wildernis die huilt van eenzaamheid. Hoe herkenbaar is dit voor ons? Ik denk dat een ieder hier wel een eigen invulling aan kan geven. En wat is het dan geweldig dat God het voor ons opneemt, om toch Die goede Herder te zijn. Om hen als Zijn eigen oogappel te beschermen. Om als een moeder arend haar kinderen te bedekken met haar vleugels.

Een arend gooit haar jong uit het nest om ze te leren vliegen en op eigen benen te leren staan. Maar op het moment dat het jong te pletter dreigt te vallen, vliegt de moeder arend onder het jong en vangt het op en brengt het veilig terug naar het nest. Wat een prachtig beeld. Zo vangt God ons ook altijd op, om uiteindelijk toch altijd dicht bij Hem te kunnen leven. Wees ervan overtuigd dat Hij je altijd leidt en vergeet niet, Hem kun je altijd vertrouwen.

Voor meer studie

Ik wens je Gods zegen, Fred.