Vriendschap

Veel mensen passen het principe van, ‘geven en nemen’ toe. Maar ‘geven en ontvangen’ is een Bijbelse basis voor echte vriendschap.

“Een vriend heeft ten alle tijde lief” SPREUKEN 17:17 NBG.

Iemand heeft eens gezegd: ‘Vriendschap is net als geld: om het te krijgen moet je je inspannen, om het kwijt te raken hoef je er alleen maar achteloos mee om te gaan’.

Vriendschap komt ons niet aanwaaien. Net als alle kostbare dingen in het leven vraagt ze om inzet en een goed klimaat.

Wanneer is iemand een goede vriend voor ons?

Een moeilijke vraag. Het is eigenlijk hetzelfde als de vraag: welke stoel zit goed? Dat is heel persoonlijk. De één wil een brede zitting, de ander een hoge rug en een derde heeft eisen over de hoogte van de stoel. Conclusie: er bestaat geen ideale stoel, hij moet gewoon bij je passen. Maar er is wel een basis-kenmerk die elke stoel moet bezitten wil het voor ‘goed’ in aanmerking komen, het moet namelijk een stevig onderstel hebben.

Zo moet ook een relatie aan een paar voorwaarden voldoen, willen mensen die als vriendschap herkennen en beleven. De meeste mensen vinden dan ook dat je pas van vriendschap kunt spreken als; je jezelf kunt zijn bij elkaar, gezelligheid aan elkaar beleeft en elkaar vertrouwt. En bovendien is de emotionele steun een voorwaarde om een contact als vriendschap te benoemen.

Vriendschappen kunnen enorm verschillen. Met de één kun je heerlijk lachen of sporten en met de ander heel diep praten. 

Soms raken vriendschappen in de knel! Dat wat een fijne relatie was raakt verstikt. En dan kan de afstand zo groot worden dat het spontane delen van gedachten, gevoelens, vragen en twijfels, niet meer lukt. En de zoete geur van vriendschap verandert in een ‘geurloze herinnering’. De vervreemding komt op kousenvoeten binnen. Als vriendschap wordt verwaarloosd heeft de liefde daar altijd onder te lijden.

Een grote vijand van vriendschap is vertrouwen. Soms ben je dat vertrouwen in elkaar kwijt door bepaalde omstandigheden. Omstandigheden die de ruimte in ons hart verkleinen voor elkaar. We zullen ontdekken dat we niet of nauwelijks meer geïnteresseerd zijn in elkaar. Op zich een heel pijnlijke ontdekking. Een eerlijk gesprek zal ons dan weer bij elkaar kunnen brengen.

En ik denk dat we dan opnieuw moeten leren om elkanders verscheidenheid te ontdekken. Want dan ontstaat er weer een sfeer waarbinnen de ander zich geaccepteerd weet en krijgt die ander weer een plaats in ons verstoorde hart. We mogen elkaar dan weer opnieuw ontdekken als vrienden, ook al gaat dit ten koste van onze rust of reputatie.

Noemt Jezus ons niet Zijn vrienden? En wat kostte Hem dat? Het kostte Hem alles, maar is dat ook wederzijds? Een moeilijke vraag, dat wel. Maar wat betekent Hij voor mij? Vriendschappen kunnen ontzettend veel voor elkaar betekenen wanneer dat geboren wordt uit Jezus, die onze vriend is.

Je vraagt je nu misschien af: Kan iedereen dan vrienden hebben? Ik denk het wel, maar alles hangt af van het feit of we vriendschap belangrijk genoeg vinden om erin te investeren. Vriendschap vraagt om inzet! Wie een vriend wil hebben, moet zelf een vriend willen zijn.

Ook voor vriendschapsrelaties geldt: “geeft en u zal gegeven worden”.  Niet alleen het geven van tijd en hulp, maar ook het geven van ons innerlijk, ons kwetsbare zelf.

Een bekende uitspraak is: ‘Onbekend maakt onbemind’. Hoe maken we onszelf bekend? Door een ‘open boek’ voor elkaar te zijn? Als we elkaar niet echt kennen, dan kunnen we elkaar ook niet ten diepste waarderen en steunen. Als we aan vriendschap denken, laat dìt dan ons doel zijn:

‘vriendschap vermeerdert onze vreugde en vermindert het verdriet’.

“En de HERE sprak tot Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals iemand spreekt met zijn vriend” EXODUS 33:11 NBG.

Mogen wij, omdat Jezus onze grote Vriend is, leren om elkaars verdriet weg te nemen. Niet omdat we zelf zo goed zijn, maar omdat Hij gezegd heeft: “maar u heb ik vrienden genoemd”.

Ik wens je een fijne dag