Tags

Ik kan niet meer,
mijn krachten zijn verdwenen,
als water uit een zeef.

Eens was ik sterk, maar
kon niet verder en bleef zitten,
te vermoeid om op te staan.

Nu houd het lichaam mij gevangen,
mijn gezonde wil is weggeëbd, ik 
wordt nu omgeven, door een kooi van zorg.

Ik heb je wel gezien…, Mijn kind!

Ik herken je pijn, Ik zie je,
aan diggelen geslagen wilskracht,
mag Ik je zwakheid helen?

Je bent zo kostbaar in Mijn Ogen,
samen worden we nooit meer moe,
met Mij zul je nooit meer Kracht’loos zijn.

Ik geef je hoop, Ik zal je herstellen,
in Mijn Licht mag jij je vleugels uitslaan,
En gaan, ‘De Nieuwe’ toekomst tegemoet.

“”…In Den Beginne Schiep God……””