De natuur verandert
langzaam maar zeker,
en rood, geel en bruin
verdringen het groen.
De seizoenen wisselen,
de herfst doet haar intrede!
Dwarrelende bladeren
veranderen het landschap
en de sterkste bladeren
hangen het langst
maar ook die vallen
door kou en wind,
zo sterft er
een stukje natuur.
Het ene maakt plaats
voor het ander!
En toch... zorgt
het afgevallen blad
voor nieuw leven,
de natuur wordt vernieuwd
seizoen na seizoen,
de oude natuur ondergaat
een metamorfose.
Zo geeft die dood
het leven door,
generatie na generatie!
Wij leven niet
om te sterven,
maar wij sterven
om te leven.
De mens mag
zichzelf verliezen
in de nabijheid
van God,
zodat het léven
voor altijd
zichtbaar wordt.
Johannes 12:24
De herfst staat voor de deur,
en kleurt de blaad’ren bruin.
Hij geeft opnieuw weer kleur
aan ‘t park en aan mijn tuin.
Een stukje van Gods schepping.
En daar, waar ik nu sta,
zie je het overduid’lijk:
Liet Hij zijn afdruk na …
Hij schiep die gouden tinten,
en ook de wind, de regen.
En, bij elke stap,
kom ik Hem hier tegen.
© Maria Riksten-Brouwer