Zou een moeder haar kind kunnen vergeten, ook al zou dat kunnen, maar God vergeet ons niet.
Gebed - “HERE, bent U mij helemaal vergeten? Wanneer komt U mij weer tegemoet” PSALM 13:2.
Vergeten worden is iets wat bijna altijd pijn doet of irritatie opwekt. Zo werkt dat nu eenmaal. Hoewel er wel een bepaalde gradatie in zit. Zo heb je dingen die je beslist niet mag vergeten, en dingen die niet zo erg zijn wanneer je verzuimd hebt om die te doen. Maar wanneer vergeten, met jezelf te maken heeft, kom je er meestal niet zo gemakkelijk vanaf. Dan ga je jezelf vragen stellen, dan roept het verschillenden gevoelens op. En dan moet je stevig in je schoenen staan om dat gevoel in goede banen te leiden.
Wanneer je deze Psalm leest dan je zie dat David deze woorden niet zomaar zegt. Er was iets dat hem bezig hield en wat hem behoorlijk veel onrust bezorgde. Hij voelde dagelijks de druk om te leven onder de heerschappij van zijn vijand. En hij schreeuwt het dan ook uit: “Moet ik nog lang naar U uitzien”. David hunkerde ernaar dat God het voor hem op nam. Dat God met zijn vijanden zou afrekenen. En in het lezen van deze Psalm proef je als het ware, een stukje ongeduld. Zoiets van, God schiet toch eens een beetje op, waarom grijpt U niet in. O, dit is zo menselijk. Hoe vaak herkennen we ons zelf hier niet in?
Ongeduld is ons dan ook niet vreemd. En wanneer we naar het onrecht in deze wereld of in ons eigen leven kijken, dan vragen we ons ook af, Here God doe alstublieft iets. Soms kun je er met je partner of met vrienden over praten. En dan ineens zie je de dingen weer in een ander perspectief. Dan kun je het plaatsen. Maar soms gaat het zo diep, dat alleen God in staat is om verandering te brengen in je vraag, ‘Here doe iets’. Dat geeft de diepte van je pijn aan. Dat zegt iets over het gevoel dat je kunt hebben dat God je vergeet.
Maar zou God ons kunnen vergeten? Ja, ik weet het, soms is het net of God je helemaal vergeten is. En er komt niet veel verandering in je situatie, en je weet niet hoe je verder moet. En een oplossing lijkt niet te bestaan. Ja wel voor die ander, maar niet voor jou. En toch is er een geweldige uitweg in deze Psalm te lezen. Nadat David zijn nood bij God had geklaagd, kwam er ruimte in zijn hart. Het luchtte hem op. Dat maakte dat hij ook weer uiting kon geven aan de hoop die in hem was. Hierdoor groeide zijn vertrouwen op God. Zijn gebed maakte dat hij zijn gevoel van vergeten worden kon omzetten in, “In mijn hart is vreugde omdat ik zeker weet dat U voor bevrijding zorgt”. En let dan even op de woordjes, ‘omdat ik zeker weet’.
Belofte - “Toch zeggen zij: ‘De HERE heeft ons verlaten; Hij is ons vergeten’. Nooit! Kan een moeder haar kleine kind vergeten en niet van haar eigen zoon houden? Ook al zou dat kunnen, dan zou Ik u nog niet vergeten” JESAJA 49:14-15.
Het volk Israël heeft moeilijke lessen moeten leren. Of dit nu eigen schuld is laat ik hier even buiten beschouwing. Maar ook zij kenden het gevoel van; ‘Here, bent U ons helemaal vergeten’. Nee, natuurlijk niet zo profeteert Jesaja. En dan zegt hij in één grote juichtoon: “Hemelen zing van blijdschap; jubel, o aarde. Barst uit in een lied, o bergen; want de HERE heeft Zijn volk getroost en zal medelijden hebben met Zijn volk, dat zo zwaar verdrukt werd” JESAJA 49:13. Wat een troostvolle woorden. God was Zijn kinderen niet vergeten. Het is bijna dwaas om zoiets te denken. Een moeder kán haar kinderen toch niet zomaar aan hun lot overlaten en vergeten?
Natuurlijk niet, zoiets doet een moeder niet. Nu, zo kán ook onze hemelse Vader ons ook niet vergeten. Ook vandaag denkt Hij in het bijzonder aan jou. Hij ziet en kent je omstandigheden. Maar ook je vragen en je twijfels, Hij begrijpt het allemaal. Wie is er beter met het leven vertrouwd dan God Zelf? Wanneer je denkt dat God je verlaten heeft, zegt dit dan iets over je zelf, of over God? Nee, je weet het wel, dat zegt iets over hoe jij naar God kijkt. Misschien heb je al zo lang geroepen, ‘Here doe iets’. Geloof me, je roep naar God zal nooit tevergeefs zijn. Het is een kwestie van vertrouwen. Durf jij Hem dat vertrouwen te schenken? Je zult niet beschaamt uitkomen, dát weet ik uit ervaring!