Wat Job was overkomen had hem behoorlijk overstuur gemaakt. Voor David is dit dan ook heel herkenbaar.
Gebed “Gunde God mij maar datgene, waarnaar ik het meest verlang” JOB 6:8.
Dit vers is een gedeelte uit het antwoord van Job aan zijn vriend Elifaz. En het advies van zijn vriend vergelijkt hij met het eten van, smakeloos eiwit. Wat Job was overkomen had hem behoorlijk overstuur gemaakt. Zijn vrienden probeerden hem te helpen door het geven van allerlei adviezen en antwoorden. Maar Job ervaart dit als heel pijnlijk.
Mensen die zware beproevingen, of moeilijke tijden ondergaan, ervaren onverstandig advies, als zout in de wond. Ze luisteren van buiten, maar van binnen zet het alles op zijn kop. Dit leert ons dat we niet te snel met goede raadgevingen moeten komen. Mensen die lijden hebben begrip nodig, geen adviezen die de pijn vergroten.
De reactie van Job was een heel begrijpelijke. In één klap had hij alles verloren wat hij bezat. Zelfs zijn gezondheid was zo aangetast dat hij de dood onder ogen moest zien. Dit maakt zijn uitspraak dan ook heel begrijpelijk: “Gunde God mij maar datgene, waarnaar ik het meest verlang”. Wat was dit verlangen dan? Welk uitzicht had hij voor ogen? Eigenlijk wilde hij verlost worden van zijn verdriet, zijn pijn en de vele onbeantwoorde vragen. Gewoon sterven was voor hem de absolute oplossing. Maar dat verzoek werd niet ingewilligd. God luisterde niet naar hem. God had een heel ander plan met zijn leven.
Het willen opgeven van een dergelijke strijd is zo herkenbaar. We zijn toch niet geschapen om zo te moeten lijden? Is dit allemaal wel de wil van God? Moeilijke vragen en, soms met moeilijk te aanvaarden antwoorden. En dat kan je Godsvertrouwen, behoorlijk aantasten. Wanneer het goed met ons gaat is het niet zo moeilijk om God te vertrouwen. Maar in moeilijke tijden ligt dat meestal wel iets anders. Dan worden we soms tot het uiterste beproefd, en met welk doel?
God traint Zijn kinderen voor de strijd, zodat ze het niet zullen opgeven. Al ons worstelen heeft een doel. Het zal ons uiteindelijk de grootheid van God laten zien. Jobs vraag werd niet beantwoord. Maar, bleef hij met lege handen zitten? Nee, God wilde hem een ander doel met zijn leven laten zien. God liet zijn lijden meewerken om hem een andere relatie met Zijn Schepper te geven.
Belofte “Verheug u in de HERE; dan zal Hij erop toezien dat u alles krijgt wat u nodig hebt en waarnaar u verlangt” PSALM 37:4.
Waartoe werd Job opgeroepen? “Verheug u in de Here”. Daar moest het om gaan in zijn leven, maar ook in dat van ons. In Jobs pijn, liggen ook, al onze vragen, al onze pijn verborgen. Voor David is dit dan ook heel herkenbaar. Het leven was voor hem ook niet vanzelfsprekend. En wat doet hij? David gaat zich verheugen in zijn God. Hij gaat zichzelf aan Hem toewijden. Daar heb je wel moed voor nodig. Dan moet je wel visie hebben wie God is en waartoe Hij allemaal in staat is. Als je dit weet, dan kun je je ook verheugen in je Schepper. Dan ben je blij met Zijn aanwezigheid in al je omstandigheden.
“Verheug u in de Here”, wil zeggen; ik ken U, en ik weet dat ik ook door U gekend ben. En zo brengt kennis van God, vreugde in ons leven. Dan kun je je toewijden en Hem vertrouwen dat Hij je leven verder zal leiden. Dan ga je geloven dat Hij veel beter in staat is om voor jou te zorgen, dan jij voor jezelf. Want; God zal erop toezien dan je alles krijgt, wat je nodig hebt, in dit leven én, in het toekomstige. Hij weet wat het beste voor ons is. Weet jij dit ook? Ik wel.