Hoe vaak verbreken wij een belofte, en wat kunnen we ervan herstellen?
Gebed “Haat ons niet, HERE, terwille van Uw eigen naam. Onteer Uzelf en Uw glorieuze troon niet door Uw verbond met ons te verbreken, waarin U beloofde ons te zegenen” JEREMIA 14:21.
Belofte maakt schuld, is een veel gehoord gezegde. En de ander verwacht dan dat je doet wat je gezegd hebt. Maar er worden nogal wat beloftes gebroken. Zo moet er heel wat bemiddeld worden in relaties omdat er iets niet nagekomen wordt. En wanneer er niets meer te verhelpen valt vallen goede overeenkomsten in duigen en zit iemand met de brokken. En wat dan?
In de tekst hierboven horen we de Profeet Jeremia aan het woord, in een poging om te bemiddelen tussen God en zijn volk. Daar waren dingen behoorlijk uit de hand gelopen. Gods volk was niet meer zo trouw in hun dienst aan God. En God nam Zijn maatregelen. Maar Jeremia laat dit niet over zijn kant gaan. Hij gaat een poging doen om God te herinneren aan het berouw van Juda. Maar zou het nog helpen?
De mensen waren koppig en onecht en vertoonden een goddeloos gedrag. Ze wilden wel gezegend worden, maar dan zonder Gods voorwaarden in acht te nemen. God moest Zijn deel van de belofte maar nakomen. Maar dat kan natuurlijk niet. Belofte maakt schuld, je moet er samen aan werken, en daar herinnerde God het volk aan.
En in een poging om de zaak weer recht te trekken probeert Jeremia de gebroken situatie weer te herstellen. ‘Haat ons niet, roept hij naar God, ‘verbreek Uw verbond met ons toch niet, U hebt toch belooft om ons te zegenen?’ Voelen we hier de pijn van een profeet die het niet kan verdragen dat God Zijn handen van het volk terugtrekt? Ja, Jeremia weet wel dat het hun eigen schuld is, want God neemt niet zomaar een dergelijke beslissing. Daarom ontkende hij de schuld van het volk ook niet, hij kende hun verkeerde daden maar al te goed. Hij wist wel dat ze veel te ver waren gegaan.
Daarom is het zonder meer moedig te noemen dat deze profeet gaat bemiddelen tussen een volk dat haar belofte had verbroken en tussen God die niet meer naar hen luisterde. En Jeremia sluit zijn betoog af met de woorden, “Daarom zullen wij wachten tot U ons te hulp komt”.
Belofte “En ook mijn verbond met hem blijf Ik trouw; dat is Mij heilig. Wat ik heb beloofd, zal Ik doen” PSALM 89:35.
Vergeet God zijn volk nu voor altijd. Is Zijn besluit onherroepelijk? Voor veel mensen zou de maat definitief vol zijn. zoveel kansen die willens en wetens genegeerd worden, daar kan niemand mee leven. Zo zijn er in de geschiedenis al heel wat beloftes door eigenbelang om zeep geholpen. Belofte maakt schuld, dat is duidelijk. Maar richten we ons op de belofte of op de schuld?
In PSALM 89 komen we een opmerkelijke uitspraak tegen. Is er dan toch nog hoop? Jazeker! God laat het niet over Zijn kant gaan. Het is zo dat Jeremia God herinnert aan Zijn verbond. En hij doet dit met de volgende woorden: “Onteer Uzelf en Uw glorieuze troon niet door Uw verbond met ons te verbreken”. Wat een sterke woorden gebruikt hier Jeremia, ‘Onteer Uzelf niet”. Kijk dat is wat Gods hart raakt. Want Zichzelf verloochenen kan Hij niet. Zie 2 TIMOTHEÜS 2:13. Dat is wat Jeremia met heel zijn hart gelooft. Hij herinnerd God aan Zijn eeuwige belofte, met Abraham, Isaäk en Jacob. Hij wijst God op Zijn eeuwige belofte en niet op de schuld.
En hoe reageert God, is Hij onverbiddelijk? Nee, God is een God van trouw. Hij blijft toegewijd aan Zijn verbond. Belofte maakt schuld, dat moet hoe dan ook ingelost worden. Daarom zegt God, ‘Mijn verbond, dat is Mij heilig’. God kan tijdelijke maatregels nemen tegen mensen die Hem ongehoorzaam zijn, en terecht, maar uiteindelijk kan Hij Zijn woorden niet terugnemen. Zo zal Hij doen wat Hij heeft beloofd. Zo is God een volkomen betrouwbare God. Wat een genade voor Gods volk, voor al Zijn kinderen.