Spreken, luist ’ren, bidden
Met alles wat in je is
Leer mij zo mijn woorden kiezen,
Dat ze zijn een medicijn,
Waardoor zorg, verdriet verdwijnen,
Bij hen, die ontmoedigd zijn.
Dat ze zijn een medicijn,
Waardoor zorg, verdriet verdwijnen,
Bij hen, die ontmoedigd zijn.
Leer mij zo naar mensen luist’ren,
of ’t mijn eigen zorgen zijn.
En geen onderscheid te maken,
of ze groot zijn of maar klein.
of ’t mijn eigen zorgen zijn.
En geen onderscheid te maken,
of ze groot zijn of maar klein.
Laat mij zo voor mensen bidden,
voor hun angsten, voor hun pijn,
want geloof me, voor de Vader
is geen enk’le zorg te klein!
voor hun angsten, voor hun pijn,
want geloof me, voor de Vader
is geen enk’le zorg te klein!
Uit de bundel: Als een bloem in Gods tuin
© Maria Riksten-Brouwer
© Maria Riksten-Brouwer
- Labels