Dat wiss’len der seizoenen,
het spreekt mij altijd aan.
Van held’re, warme kleuren,
naar tinten die vergaan …
De overgang, geleid’lijk,
maar soms ook onverwacht.
Van kale, dorre twijgjes,
naar gouden bloemenpracht.
Soms, na novemberstormen,
opeens die witte kou.
Een glanzend sneeuwtapijt,
Waar ‘t eerst was dof en grauw.
En ieder jaargetijde
weerspiegelt vol en diep,
de veelzijdigheid van Hem,
die dit alles schiep ...
Ja, ‘t wiss’len der seizoenen,
voor niets wil ik het missen.
En hoe lang die cyclus door zal gaan,
daar kun je slechts naar gissen!
© Maria Riksten-Brouwer